Zaterdag 31 juli 2004 Banares - Najera 50 km

We gaan vandaag op zoek naar twee kloosters; Monasterio de Yuso en de Suso. Meteen na het vertrek stijgt de weg langzaam. Via een "hobbelende geiten weg" komen we voor Ciruena op een mooie glooiende weg maar alweer met uitzicht op veel korenvelden waar volop wordt gewerkt. Het is weer warm vandaag maar het landschap is aangenaam want het kan zomaar veranderen. Na een afslag bevinden we ons ineens tussen een berghelling met kronkelende bochten. We gaan ook net zo hard weer naar beneden. Het is dus erg afwisselend. Net voor San Milan de la Gogolla kunnen we de klim naar de twee kloosters pakken maar dat laten we maar zitten. We fietsen het dorp in richting centrum en komen uit bij een enorm gebouw; Monasterio de Yuso.

Dat hebben we toch maar mooi weer gezien. Na een verkoelend drankje vertrekken we richting Estollo en zakken we lekker af naar Villaverde en Bobadilla. Onderweg zien we nog een gier op een paal zitten waarvoor we in de remmen gaan. Echt mooi zo'n dunne nek. Gieren zijn met groot succes uitgezet in Spanje. Ze vermeerderen zich prima.
Vanaf Bobadilla is het 12 km naar Najera die ook voornamelijk neerwaarts gaan. Dat weten we dan voor morgen want dan gaan we die 12 km weer terug de Sierra in. Voordat we de camping oprijden wordt er nog gegeten en kunnen we ons huis weer op gaan bouwen.

Zondag 1 augustus 2004 Najera - Villoslada 83 km

Het is vandaag zondag en de campingbaas heeft alles nog dicht. Dus zonder koffie beginnen we weer aan de 12 km richting Bobadilla. Het is helemaal niet zo erg als dat we gisteren dachten en we fietsen al snel de Sierra de la Demanda in. Omringd door niet al te hoge bergen en heel veel groen volgen we de Rio Najerilla. Een mooie nieuwe geasfalteerde weg met een lichte stijging. We halen iedere keer net de 1000 mtr hoogtegrens, het gaat er op en neer. Na 24 km komen we in Anguiano en drinken koffie voorzien van een heerlijke cake.

Tot aan de eerste afslag naar Brieva de Cameros blijft het fantastisch fietsen. Afwisselend klimmen en dalen in een hele mooie omgeving over een fijne weg. De eerste afslag rijden we voorbij en de weg wordt hobbeliger. Nog 10 km tot aan onze afslag en inmiddels hebben we de 1000 mtr hoogte gepasseerd. Net voor de afslag voelen we een paar regendruppels en begint het zachtjes te regenen en te onweren. We zijn net op tijd bij de tweede afslag waar we onder het genot van een Coca-Cola en een dak boven ons hoofd de enorme bui voorzien van donder en bliksem te bekijken.
Een paar Spaanse (race)fietsers, vertrokken uit Najera, zijn inmiddels op de terugweg en vertellen even tussen neus en lippen dat het laatste stuk van onze tocht behoorlijk steil is. Wat kan ons nog deren wij zijn wel meer gewend. Als we vertellen dat we vier weken onderweg blijven en zo'n 1500 km willen rijden, kijken ze nog eens naar Carmen en schatten haar ineens heel anders in. Zij hebben al problemen met 1500 km in de auto, laat staan fietsen.
We wuiven ze goede dag en vertrekken weer als het weer droog is. We hebben nog 30 km te gaan en meteen begint het serieus te stijgen. Het afgekoelde wegdek is na 15 min. al weer helemaal opgedroogd en we zwoegen naar Viniegra de Arriba. Inmiddels heeft Carmen de 4de bidon leeg en we zijn blij dat we iets zien waar we een koel drankje kunnen pakken en een broodje kunnen eten. Het is inmiddels weer een graadje of 30 en we moeten nog een kilometer of 20 en Carmen is bang dat dat alleen maar stijgen is. Als dat zo was zouden we in de hemel uitkomen maar ik kan haar toch niet echt overtuigen. Het blijken nog 11 km te zijn met een stijgingspercentage van 12 tot 13 %.

De laatste meters stijgen het hardste en kunnen we zien hoeveel bochten we nog krijgen, een stuk of 10. Na 66 km staan we op de top en kunnen we via een prachtige afdaling naar Villoslada. Het uitzicht is schitterend. Waarom gaat dalen altijd zo snel voorbij????
Eenmaal in Villoslada krijgen we nog een kl...teweg richting camping van 4 km. Dat hadden we gisteren al van een Frans' stel gehoord maar wij dachten dat wij van de andere kant kwamen en zouden dalen. Nee dus!!! Eenmaal geinstalleerd op de camping krijgen we een hoosbui van jewelste met hagelstenen zo groot als knikkers.

Maandag 2 augustus 2004 Villoslada - Logrono 59 km

Heel kort samengevat zijn we vanmorgen in Villoslada op de fiets gaan zitten en hebben we onze eerste trap zowat net in Logrono hoeven te maken. Zo eenvoudig was het niet maar de eerste 22 km hebben we niet veel moeite hoeven doen. We zijn voornamelijk afgedaald over een prachtige "rode" weg in een mooie omgeving. We verlaten weer langzaam de Sierra de la Demanda en het landschap gaat van groene bergen over naar kale bergen afgewisseld met groene stroken tussen de hellingen. Een apart gezicht. Na 30 km wordt het van bergachtig, heuvelachtig. Een kilometer of 15 voor Logrono is het alleen nog maar dor en vlak en een lange rechte weg de stad in. Eenmaal op de camping kleden we snel om voor een bezoek aan de stad, of liever gezegd aan een bodega. Daarna is de stad uitgestorven en gaan we siesta houden. Deze wordt na anderhalf uur wreed verstoord door een enorme hoosbui. Alleen nog erger dan gisteren. Twee Engelsen in een pub-tentje stonden compleet onder water. Na een uur of twee werd het mogelijk om naar het restaurant te spurten waar we vorig jaar zo lekker gegeten hadden maar die bleken ze aan het verbouwen te zijn. Voor het cenar moesten we dus toch de stad in. Nou is dat geen straf want Logrono begint pas na 20.00 uur te leven. Volop flanerende, tapa's etende en drinkende Spanjaarden en toeristen. In een bekende bodega hebben we van alles genoten, Martini Rocho, tapa's, vino en Menu del Dia.

Dinsdag 3 augustus 2004 Logrono - Villoslada 85 km

We verlaten Logrono weer om terug te gaan naar Villoslada maar via een andere weg. Als je eerst geen trap hoeft te doen om in Logrono aan te komen betekent het dus dat je vandaag moet klimmen. We nemen de LR250 naar Ribafrecha, een redelijk drukke weg. Daar drinken we koffie en moeten verder zonder ontbijt, hebben ze niet! Vanaf Ribafrecha wordt het een fantastische route. Langzaam stijgend, eigenlijk zonder dat we erg moe worden. We raken getraind denk ik. We fietsen weer tussen de bergen van de Sierra de la Demanda in. In een gedeelte hangen een paar roofvogels te laveren op de thermiek. We kunnen ze bijna aanraken, als ze mijn Bob maar niet aanzien voor een grote bij??!!
Na 42 km komen we in San Roman de Cameros en zijn mooi op tijd voor het comer. In een intieme eetzaal zitten we samen met het werkvolk te smikkelen.

Vanaf hier wordt het weer serieuzer en moeten we naar een hoogte van 1390 mtr over ongeveer 20 km. Het is weer erg heet, zelfs bij mij komt het uit alle porieën. Omringd door vliegen en hele kleine vliegjes met tienen tegelijk rond onze gezichten zwoegen we naar boven. Ook deze top wordt weer bereikt en kunnen we na 62 km de afdaling weer inzetten. Heerlijk fietsen zonder vliegen. Bij San Andres komen we op de N111 en slaan rechts af om verder tot 1100 mtr te zakken. De nog 7 km gaan overwegend in stijgende lijn. Zeker die laatste 4 zijn er 4 teveel. Als we 's nachts om 05.00 uur toevallig samen naar de WC moeten, verrassen we een paar reeën op de camping. Twee tussen de caravans en nog drie op een speelweide. Mooi gezicht toch!!

Woensdag 4 augustus 2004 Villoslada 0 km

Vandaag nemen we rust. Letterlijk!!! Lekker hangen in onze zitmatten en lezen en eten en borrelen.

Carmen leest in een ruk een boek van Josie Dew uit, "de wind in mijn wielen". Een erg leuk boek over een meid met ballen die ook hele afstanden fietst en er mooi over kan verhalen. Ze maakt ook van alles mee. Ik had net voor de vakantie op een veiling bij www.wereldfietser.nl een stapeltje fietsboeken gekocht voor het goede doel: www.stichtingkleinverzet.nl. We hebben er veel plezier aan gehad en zij hopelijk ook.

Donderdag 5 augustus 2004 Villoslada - Quitanar de la Sierra 78 km

We rijden vandaag dieper de Sierra in. Meteen al klimmen we enigzins en rijden door mooi bergachtig gebied. Bij Montenegro de Cameros volgen we de pas naar Puerto de Santa Inés op 1753 mtr. Alweer een prachtig gebied. Groene bergen en dalen met veel bomen en een mooie gladde weg. Alleen weer vliegen en nu ook dazen erbij. Uiteindelijk kom ik op het idee om citronella te smeren en we hebben er geen meer gezien. Wat een genot, dat maakt het fietsen een stuk aangenamer. Na 2.15 uur fietsen en 23 km afstand staan we op 1753 mtr en kunnen we gaan zakken. Het wegdek is slecht dus we moeten oppassen. Je hebt dan meer tijd om van de omgeving te genieten. De afdaling naar Vinuesa loopt door een bosrijk gebied en daar komen we op 39 km een camping tegen. Dat is na 2.30 uur fietsen wel erg snel en we kopen in het dorp iets te eten en nuttigen dit aan het meer iets verderop.

De volgende 40 km blijven we in een glooiend gedeelte van de Sierra. Vooral veel bomen en we klimmen en dalen rond de 1200 mtr. Na een pin-automaat en een colaatje is het nog 15 km en deze gaan voornamenlijk bergafwaarts. Soms heeft een mens geluk. Uiteindelijk belanden we op een camping in de bossen van Quintanar de la Sierra. 's Avonds eten we op de camping waar we enorm genieten van een Engels echtpaar met 8 kinderen en taalproblemen. De serveerster lost dit prima op door met alle (voor)gerechten op een bordje langs te komen zodat ze allemaal weten wat ze kunnen bestellen. Geweldig gedaan een voorbeeld voor veel Spanjaarden!!! Hoewel gezegd moet worden dat de meeste Spanjaarden toch wel erge vriendelijke mensen zijn.

Vrijdag 6 augustus 2004 Quitanar de la Sierra - Covarrubias 78 km

Nog niet helemaal wakker beginnen we aan onze eerste klim voor vandaag. We gaan naar 1400 mtr richting Neila, nog steeds door bosrijk gebied. Een stukje dalen en dan naar de tweede klim naar 1410 mtr richting Huerta de Arriba.
Daar aangekomen is het tijd om iets te eten maar we vinden niets wat daar op lijkt. Het blijkt, bij navragen, dat we in de plaatselijke bar moeten zijn. Het is een huiskamer, bar, groente- en fruitwinkel en overige kruidenierswaren-winkel

We worden voorzien van een bocadilla met tortilla en kunnen dan weer verder gaan daen. Als we op volle snelheid zijn komt Carmen in botsing met een wesp en het is meteen raak. Haar eerste wespensteek is een feit. Ik kan de angel er nog uithalen. We smeren alles in en gelukkig reageert Carmen helemaal niet allergisch op die beet. In Juni werd ik ook gestoken door een wesp in mijn lies wat meteen een heftige reactie teweeg bracht. Dit bleef bij Carmen gelukkig uit.

Bij de afslag Viscainos is de weg afgesloten ivm werkzaamheden maar we besluiten toch de gok te wagen. Ze moeten niet mijn route in de war gaan brengen. Na een kilometer of vier over losse steentjes en langs voorbijrazende autos's die ook gewoon de de weg pakken, kunnen we weer het asfalt op. Aangekomen in Covarrubias kunnen we meteen de camping op. Een camping met overwegend vaste plaatsen en voor ons geen schaduw. Mijn fiets wordt grondig onder de loep genomen. Hebben ze in Spanje geen volgeveerde fietsen?
Nadat de plaatselijke jeugd elkaar de hersens heeft ingeslagen op de speelweide tegenover onze plaats, gaan we het dorp in om wat inkopen te doen. Een verrassend oud dorp en leuk om doorheen te wandelen. We doen wat inkopen voor de eerste honger en zoeken onze tent weer op.

Naar week 3