Omdat Carmen denkt dat ik alleen maar op vakantie kan met de caravan en met alleen maar luxe artikelen, gaan we dit jaar op de fiets van de Middelandse zee naar huis. Dat dit iets anders af zal lopen leest u hieronder. Omdat onze eerste trip anders eindigde dan wij eigenlijk verwachtten wil hiermee nog niet zeggen dat we nooit meer op fietsvakantie gaan.

Zie hieronder ons relaas:

14 juli 2001 Nimes – Les St. Marie de la Mér 60 km

Na een redelijk comfortabele busrit aangekomen in Nimes om 10.30 uur. Nadat de halve bus ontruimd was om onze Bob-tas eruit te halen zijn we vertrokken naar St. Marie.

De eerste 30 km hadden we prachtig weer, een weg met veel heuvels en dalen, Carmen met goede benen en Frans met z’n eigen benen. Na 30 km bleek er een sterke tegenwind op te steken en werd het wat moeilijker en kwam de busreis eruit. Een paar colaatjes gedronken en de weg weer vervolgd naar St. Marie. 2 km voor St. Marie kwamen we een camping tegen welke meteen de onze werd. Lekker voor het tentje even wennen aan het vakantiegevoel op een mooie warme 1e vakantiedag.

15 juli 2001 Les St. Marie de la mér – Arles 60 km

Nadat we gisteravond een prachtig bliksem-schouwspel op de Mediteraanse Zee hadden gezien brak de regen los met flinke donderslagen over de hele nacht. ’s Morgens maar wat langer blijven liggen zodat we niet meteen de eerste dag nat in moesten pakken. Omdat het er toch niet echt op leek dat het droog zou worden hebben we de stoute schoenen toch maar aangetrokken en zijn op gaan breken. Nog voor we vertrokken was het droog. Richting de “Camarque” moesten we over een pad wat door de alg en het zeewater spekglad geworden was en in de eerste 6 km lag Carmen al op haar snufferd. Zeker door het onwennige van het fietsen met bagage en wat schrik is het dan vlug gebeurd. Jammer, want door de Camarque fietsen is schitterend behalve als je er niet echt van kunt genieten. Onderweg viel nog de pakkedrager van Carmen haar fiets. Waarschijnlijk de boutjes los geraakt tijdens de val. Met tie-wraps is dit probleem snel gefikst. Altijd makkelijk om wat van die dingen bij te hebben.
Tijdens het fietsen door de Camarque stak ook nu weer een sterke wind op en werd het flink donker. Op zich gaf dit een mooi tafereel in dit natuurgeied. Net voor Villeneuve brak de hemel open en werden we getrakteerd op een flinke regenbui die voorlopig niet meer op bleek te houden. Onderweg ons tegoed gedaan aan de Franse keuken zodat we ons ’s avonds niet zo druk meer hoefden te maken over het eten. In Arles hadden we snel een camping gevonden en hadden we weer volop zon. Nu wel!!
Snel op TV nog even naar de tour gekeken die in de Elzas aan het touren waren.

16 juli 2001 Arles – Avignon 65 km

Vanmorgen na een lekker dejeuner vertrokken we om 09.30 uur richting Avignon. Het valt nog niet mee om via “de groene route” te rijden. Pas in Tarascon konden we de officiële route oppakken. Daar maar meteen wat spuitvet gekocht voor de derailleur-wieltjes en de ketting die door het zeewater begonnen te piepen en te kreunen. Ook de pakkendrager werd door een vriendelijke Fransoos, jawel die zijn er, weer voorzien van een paar boutjes. In Maillane gestopt voor een drankje waar we een stel nederlanders tegenkwamen die vanaf Maastricht vertrokken waren, zoals de meeste eigenlijk doen. Wij komen uit Nuenen, dus op z’n “Nuenens dwérs” fietsen wij de route omgekeerd. Volgens hen was Avignon de moeite van het bekijken waard. Op het terras meteen maar even met Jet en Jos van de Bersselaar gebeld want die komen morgen met de autotrein naar Avignon onderweg naar Corsica en kunnen we dus gezamenlijk ontbijten. Daarbij kunnen ze nog wat overbodige rommel van ons in de auto gooien want op zo’n eerste reis neem je veel te veel mee. In Avignon bleek er een jaarlijks straat-theater-festival te zijn. Hierdoor was het wel erg druk in de stad maar wel gezellig.

17 juli 2001 Avignon – Touglian 80 km

Met Jos en Jet het ontbijt genuttigd en na het overladen van onze kookspullen in hun auto konden we weer op pad. Op naar Valreas. Het weer is heerlijk en de omgeving in een woord fantastisch. Het kost af en toe moeite om de route te vinden maar het landschap maakt veel goed. Heel veel boomgaarden, wijnvelden, zonnebloemen en steeds de Mont Ventoux aan onze rechterzijde. De bekende “bult” uit de Tour de France die ik graag nog eens beklommen had. Het strakke dagschema stond ons echter nog geen extra beklimming toe. In Suze la Rousse gestopt voor de lunch en opnieuw gesmuld van de Franse keuken. Goed plan om het kookgerei mee te geven. Hierdoor zijn we in ieder geval iedere dag zeker van een overheerlijk maal ipv instantmaaltijden. Zo’n 60 km achter Avignon veranderde het zonnenbloemenlandscap in een lavendellandschap. Een prachtig gezicht die grote lavendelvelden, daarbij natuurlijk die heerlijke geur. Meteen begon het landschap ook wat meer te glooien. Richting Valreas werd het wat serieuzer en besloten we na het raadplegen van de kaart dat we een camping verdiend hadden. In Touglian kregen we het laatste plaatsje op de camping.

18 juli 2001 Touglan – Chabeuil 80 km

Nou, het klimmen ging inderdaad serieus door. Vandaag hebben we geen vlakke weg gehad. Meteen in het begin begon een klim van 7 km, pittig maar met een mooie afdaling naar La Begunde. Alleen de regen maakte het wat minder. Tot aan Crest was het alleen klimmen en dalen, zwaar dus. Onderweg naar Crest kwamen we tot de conclusie dat we de 80 km vandaag niet zouden halen, Carmen zat er helemaal doorheen. Uiteindelijk in Crest weer heerlijk gegeten en dat pept toch weer op. Ook Carmen had weer energie om nog een km of twintig te overbruggen. Dat werd de eerste 20 km alleen maar klimmen maar wel weer een hele mooie route, en daar komen we toch voor. Onderweg komen we steeds weer Nederlanders tegen die dezelfde route rijden. Uiteindelijk weer een mooie camping gevonden.

19 juli 2001 Chabeuil – Montrigaud 95 km

Vandaag was een geweldige dag met allerlei belevenissen. Ik ( Frans) ben met een houten kop opgestaan. Carmen had gisteren blikjes bier gekocht waarvan ze dacht dat er 10% meer inzat (Nederlanders he, goedkoop) Wat bleek, het bier had 10% alcohol. Dan na zo’n tocht zo’n heerlijk koel blikje bier erin, dat wil wel. Maar goed toch maar op pad, we zien wel waar het schip strand. Nadat we redelijk vlot in Romans waren aangekomen lukte het ons niet om op de juiste manier weer de stad uit te rijden. Op advies van twee Fransen zijn we een weg ingeslagen waarna we ongeveer twee en een half uur aan het dolen zijn geslagen en na zo’n 20 km weer in Romans aankwamen. Op een terras een lichte lunch gebruikt en toch maar weer op weg. Uiteindelijk lukte het ons Romans uit te komen en weer op de goede weg te komen. Na ongeveer een uur fietsen had ik de indruk dat mijn remmen wat aanliepen. Op zich vreemd want ze moeten eigenlijk alleen maar slijten. Na een onderzoek bleek dat er een fikse scheur in mijn velg zat!!! Op zoek naar een fietsenmaker bleek dat volgens de toeristeninfo deze fietsenmaker zo’n 15 km verderop zat. Wat nu?? Op het trottoir liepen een vader en zoon, waarvan het zoontje tegen pappa zei: Kijk die nederlanders zijn helemaal op de fiets. Niet lang meer vertelde ik en legde ons probleem uit. Niet getreurd zei die Nederlander ik zit op een camping zo’n 10 km verderop. Hij heeft mijn fiets met aanhanger in zijn auto geladen en ik op de fiets van Carmen richting die camping. Toen ik op de camping verscheen waren er al verschillende acties gepleegd. De camping-eigenaar had al een fietsenmaker gebeld waar we de velg heen konden brengen. Samen met die aardige nederlander naar Hautrives gereden om de velg te brengen en te laten maken. Morgen om 10.00 uur is hij klaar!!

20 juli 2001 Montrigaud – Chatonnay 50 km

‘s Morgens weer met de nederlander naar de fietsenmaker en wat bleek, hij kon het niet maken!! Stond ik nog met m’n kapotte velg en met de mededeling dat er 20 km verderop nog een fietsenmaker zat. Juul, de nederlander zag het niet als een probleem om daar nog naar toe te rijden. Gelukkig kon het daar gemaakt worden en we konden er zelfs op wachten. Uiteindelijk met een nieuwe velg op de camping terecht gekomen waar we besloten om toch nog maar een paar kilometers te maken. Bij het inzetten van mijn nieuwe velg bleek dat deze veel breder was en dat ik daardoor van mijn hydraulische achterrem de blokjes moest verwijderen. Goed dan maar zonder achterrem. Ik vind het toch meestal zonde om in een afdaling te remmen. Richting Chatonnay ging het pittig omhoog maar opnieuw met een schitterende omgeving. Je kijkt onderweg op een prachtig bergmassief. ’s Avonds heerlijk in een Auberge gegeten en tot tweemaal toe de kaasplank aangevallen.

Naar week 2